Znani piłkarze będą zeznawali ws. włoskiej mafii - RMF24.pl - Snajper Manchesteru City Mario Balotelli oraz napastnik Napoli Ezequiel Lavezzi będą przesłuchiwani przed sądem w sprawie

1. YAKUZA Yakuza , bądź inaczej Japońska mafia , sięga swoimi korzeniami do 1600 r. kiedy to małe wioski były terroryzowane przez „bezrobotnych” samurajów. Miejscowi handlarze i sprzedawcy łączyli siły i odpierali ataki nieprzyjaciół broniąc tym samym mieszczan. Yakuza istniała w różnych grupach i pod grupach ale naprawdę doszła do władzy kiedy została użyta do promowania nacjonalizmu w Japonii we wczesnym XX wieku. Wtedy właśnie ich imperium zaczęło rosnąć w siłę. Podczas Amerykańskiej okupacji po drugiej wojnie światowej zaczęli jednoczyć się w wspólnych celach jakimi były hazard , prostytucja , korupcja na szczeblach politycznych i policyjnych. Yakuza z początku była pod wpływem mafii Włoskiej i również zaczęła organizować się w „rodziny”. Wiele ludzi z ulicy takich jak wszelkiej maści sprzedawcy i handlarze , biedacy czy inni życiowi wykolejeńcy gdy trafili do mafii odnaleźli tam swoją prawdziwą rodzinę. W Yakuzie panuje całkowite oddanie bossowi tudzież „ojcu rodziny”. Za błędy płaci się w iście pradawny sposób: za każdym razem kiedy „żołnierz” mafii nawali w jakikolwiek sposób niezgodny z regulaminem( o którym mowa później) musi odciąć sobie kawałek palca , zaczynając od najmniejszego. Za każdy kolejny błąd „płaci” się kolejnym palcem. Wywodzi się to jeszcze z czasów feudalnych kiedy utrata palca powodowała osłabienie umiejętności walki mieczem. Jeśli kiedyś znajdziemy się w sytuacji gdzie będziemy się spierać z mężczyzną któremu brakuje paru palców , lepiej przeprosić , pokłonić się i oddalić. Aktualnie Yakuza nie stwarza problemów obcokrajowcom , mają oni swoje sprawy na głowach. Okazjonalnie można zostać zaczepionym przez młodego „łebka” który próbuję się popisać jaki to on jest silny. Jeśli nie zrobimy żadnej głupoty to nic nie powinno nam się stać. Yakuze łatwo rozpoznać. Poruszają się po mieście z zadartą głową będąc ubranym w najmodniejsze ciuchy i z wyrafinowaną fryzurą na głowie. Wyróżniają się również tym iż często tatuują całe ciało. W japońskim społeczeństwie krążą niewinne żarcik o tym gdy widzimy mężczyznę ubranego w koszule z długimi rękawami na plaży przy 40 stopniach Celsjusza możemy być pewni że jest to jeden z członków mafii. Zasady panujące w mafii. Wakamono no kokoroe , jest zbiorem zasad obowiązujących w strukturach mafii. 1. Kiedy nosisz herb „rodziny” w miejscu publicznym , nie zrób niczego co mogło by zaważyć na reputacji „rodu”. 2. W środku kwatery głównej , kiedy kogoś witasz , usiądź w seiza(nogi podkurczone pod tobą) i upewnij się że masz schowane kciuki w zaciśniętej pięści. Kciuk jest naszym najważniejszym palcem, ponieważ jest on ostatnim palcem do odcięcia, jeśli obrazimy zbyt wiele razy „familie”. Schowanie kciuków jest również znakiem tego iż szanujemy oyabun( lidera gangu). 3. Kiedy witasz się z kimś na ulicy bądź pewny że zginasz plecy w kształt sylaby „ku” podczas kłaniania się. 4. Kiedy witasz się z kimś na ulicy bądź pewny że nie spuszczasz wzroku ze swojego rozmówcy podczas kłaniania się. Nie pozwolisz tym samym dać się zaskoczyć podczas ataku. Wzrok powinieneś spuścić jedynie przed seniorami rodziny. 5. Kiedy rozmawiasz ze swoim przełożonym nigdy nie chowaj rąk do kieszeni ani nie miej ich przed sobą. 6. Jeśli zamierzasz coś zrobić, zrób to instynktownie, bez zawahania się. Nigdy nie możesz się również spóźnić, nawet o minutę. 7. Nigdy nie próbuj porównywać się z kimś innym z gangu, staraj się zrzucać winę na kogoś innego albo się tłumaczyć. 8. Jeśli zostanie przydzielone Ci jakieś zadanie, wiedz że bierzesz za nie całą odpowiedzialność. 9. Nigdy nie mów o sekretach rodzinnych swojej rodzinę, żonie czy dzieciom. 10. Myśl o każdym jak o członku rodziny a o sobie nigdy nie myśl jako o indywidualiście. 11. Jeśli nie jesteś pewien czy możesz wykonać jakieś zadanie, przyswój sobie takie postawę abyś mógł to zrobić 12. Kiedy wdałeś się w konflikt z kimś z innego gangu, nigdy nie wolno ci się poddać czy zaprzestać walki. Nawet, jeśli ten ktoś jest wyżej postawiony rangą od Ciebie. 13. Jeśli zdarzył się jakiś wypadek, zrób wszystko, co w twojej mocy, aby mu szybko zapobiec i żeby się nie rozprzestrzenił tudzież rozpowszechnił. 14. Nigdy nie poddawaj się, jeśli coś negocjujesz. Podążaj za swoim przekonaniem i dąż do celu. 15. Jeśli pojawił się duży problem, zachowaj sposób i pomyśl, co możesz zrobić, aby go zażegnać. 16. Staraj się nauczyć zasad, nazwisk członków gangu i staraj się dla gangu z całych sił. 17. Unikaj stoicyzmu i nigdy nie trać ducha i werwy którą miałeś kiedy dopiero co wstępowałeś do „rodziny”. Rodzinny slang. Pierwsze co potrzebujesz zrobić aby brzmieć jak Yakuza to ciągłe podnoszenie głosu. Yakuza zawsze brzmi tak jak by był zły, nawet wtedy, kiedy nie jest. Drugą ważną rzeczą jest to abyś używał jak najprostszych form językowych. Gangsterzy z Osaki używają dialektu połączonego ze slangiem z tego regionu. Kiedy zadają pytanie na końcu zdania mówią „ke” zamiast „ka”. Zmieniają również „da”{uproszczenie od desu} na jya. Przykład; zdanie „kamatterun da” (to dla mnie problem) staje się „komatterun jya” Większość „rodzin” nie pała zbyt wielką miłością do policji, wiele z nich traktuje ją tak jak by to był rywalizujący z nimi gang. I tutaj niechęć do policji ukazuje się w przekształcaniu jej nazwy. Poprawnie po japońsku policja brzmi „keisatsu” ale Yakuza skraca to do „satsu”. Używają również nazwy „pori-ko” , „pori” to skrót od zjaponizowanego „Police”. Sprawdza się również poczciwe „inu” , czyli pies. Inne słowa Yakuza to broń czyli „chaka” albo „hajiki”. Rodzina nazywa swoje terytorium „shima”, spowiedź to natomiast „uta” czy pieśń. Kłamstwo albo wykroczenie to „rappa” albo „shaba”. Walki i morderstwa według Yakuzy. Japonia jest krajem o najmniejszej liczbie morderstw na świecie, broń palna jest nielegalna, a jeśli zgubisz portfel możesz być pewien że go odzyskasz. No chyba że znajdzie go ktoś z Polski. Ale to wcale nie oznacza że w Japonii nie ma przestępstw. Niektóre z nich są wyjątkowe i w większości są dziełem „rodzin” Yakuza. Walka na miecze w Asakusa. Szefowie i pod-szefowie w Yamaguchi-gumi( jeden z gangów) wybierali gwałtowną śmierć i drugi z liderów Yamaguchi-gumi , Noboru Yamaguchi nie był wyjątkiem. Yamaguchi był jednym z najsilniejszych gangsterów w Kasnai(japoński region) i potrafił użyć mózgu i mięśni do zdobycia władzy na „wodnym froncie” w Kobe i przejęciu pokrętnego hazardu. W 1940 r. kiedy próbowł poszerzyć wpływy gangu na Tokijskiej scenie spotkał się z pięcioma członkami Kagotora-gumi by negocjować zakończenie sporów o terytorium. Jeden z nich wyciągnął pistolet który był ukryty pod stołem i strzelił do Yamaguchi-ego. Dzięki niewiarygodnemu szczęściu, pocisk chybił i Noboru i jego ochroniarz zdołali uciec. Pięciu członków Kagotora-gumi goniło ich do pobliskiego budynku gdzie rozegrała się zacięta walka na miecze. Yamaguchi został dźgnięty 16 razy a jego ochroniarz zabity. Legenda mówi o tym że gdy został dźgnięty w ramię złapał miecz (za ostrze) i wyrwał go przeciwnikowi z ręki poczym użył do samoobrony. Rany yamaguchi-ego były fatalne ale zmarł dopiero dwa lata później udowadniając tym samym że był najsilniejszym i najmężniejszym z członków Yakuza. MITANI-GUMI VS. AOYAMA-GUMI Prawdopodobnie najbardziej spektakularną walką, w której brali udział członkowie, Yakuza, była wojna gangów pomiędzy Aoyama-kai i 30 innymi gangami pod przywództwem Mitani-kumi. Trwała ponad 6 godzin a brało w niej udział około 1600-2000 gangsterów. Wszystko zaczęło się 22 grudnia 1925 r. kiedy dwa gangi wdały się w dyskusję o kontrakt na budowę „Tokyo Denryoku Construction w Kanagawa”. Ośmiuset ludzi, z gangu Yakuza i robotników budowlanych walczyło po stronie Aoyama, a od 600-2000 ludzi walczyło po stronie Mitani. Cała afera zaczęła się od wielkiej ceremonii na placu budowy, kiedy trzy taxi wypełnione gangsterami, którzy chcieli przejść na stronę Aoyama przez przypadek zostali zabrani do kwatery głównej Mitani. Zostali oni wzięci za szpiegów i zaatakowani. Dwie taksówki zdołały uciec, ale 5 ludzi z trzeciej taksówki zostało wziętych jako więźniowie. Trzech zostało zabitych a dwóch pozostałych związany i wywieziono do kwatery Aoyama. Był to wyraz straszliwej zniewagi i Aoyama-gumi zaatakowało Mitani-gumi. Walka toczyła się na broń palną wszelkiej maści, miecze, rzeczy powszechnie dostępne na farmach(widły, sierpy) i pięści. Policja z Kawasaki nie mogła sobie poradzić z tą sytuacją i wezwała posiłki z Tokyo w skład, których wchodzili Kemie-Tai( Japońska tajna policja). Walka zakończyła się, kiedy Aoyama przywrócili spokój. Nikt do końca nie wie ile ludzi zmarło i zostało rannych, ponieważ obie rodziny chciały uniknąć dyshonoru i podawały zaniżone liczby poległych. Szacuję się, że po obu stronach poległo około 150 ludzi. Yakuza 21 wieku. Wyobrażenie Yakuzy w stylu nastoletniego chłoptasia z brakującym małym palcem i herbem rodowym na ubraniu jest stereotypem, który zanika równie szybko jak geysha czy ninja. Lata dziewięćdziesiąte dwudziestego wieku miały wielki wpływ na struktury mafii. „Rodziny” zmieniły się bardziej przez dziesięć lat niż przez cały okres powojenny. Największe zmiany widać na przykładzie gangsterów którzy wtapiają się bardzo głęboko w japońskie społeczeństwo. Dzisiejszy Yakuza wygląda bardziej jak poczciwy i ciężko pracujący „sarariman” a nie jak mafioza z filmów kinowych kategorii C. Sama Yakuza przechodzi restrukturyzacje, zaczynając zajmować się legalnymi rzeczami. Wygląda to teraz całkowicie odmiennie niż 10 lat temu. Popęd japońskiego społeczeństwa za ekonomicznym rozwojem nie ominął również Yakuza. Wielu członków mafii straciło tak dużo pieniędzy na giełdach jak przeciętny inwestor. Nowoczesny Yakuza jest bardziej „udobr*chanym” przestępcom. Wojny gangów, strzelaniny i morderstwa spadły o 50%. Japońscy gangsterzy skupiają się na poprawie swoich stosunków z politykami. Organizowali nawet jedzenie dla rannych w trzęsieniu ziemi i mówi się że nawet pomagali LPD w poprzedniej kampanii wyborczej. Oczywiście pomaga im to zwiększyć swoje wpływy na wysokich rangach polityków. Zmieniają się również mało znaczące rzeczy. Znikają duże ciężkie samochody, które zastępowane są rodzimymi produktami w stylu Toyoty i Nissana. Czyżby samochodowy-nacjonalizm? Tatuowania ciała również nie jest już tak powszechne a yubizume(odcięcie palca) staje się również zwolna pomiotem przeszłości. Ostatnio w gazecie „MOOK”(czasopismo dla kobiet) pojawił się artykuł opisujący problem kobiety-yakuza która posiadała tatuaż. Podczas wspólnej kąpieli z synkiem, dziecko zaczęło zadawać pytania odnośnie znamia matki. Dziwiło się dlaczego nie chce zejść przy próbie zmycia go mydłem. Kobieta ta zastanawia się jak kiedyś wytłumaczy dziecku pochodzenie tatuażu. Widać tutaj jak tradycje gangu nie współgrają z współczesnym modelem życia. Jednakże wszystkie te zmiany, które pokazują nam mafie w nieco słabszej postawie niż była ona kiedyś nie do końca znaczą że Yakuza słabnie. Wręcz przeciwnie, rozrasta się w siłę z coraz to większą prędkością zajmując coraz to nowsze stanowiska na arenie krajowej i międzynarodowej. Reszta w komentarzu.

Foszka znajduje się jedna z głównych Bram miejskich, wprowadzających na Starówkę Vrsaru. Po przekroczeniu niewielkiej Bramy w szybkim tempie dotarliśmy na główny plac miejski. Niewielki plac otoczony jest kolorowymi kamieniczkami u których stóp przycupnęły malutkie parasole nad stolikami przytulnych restauracji oraz miejski Ratusz.
Dzięki rozwojowi technologii, świat, w którym żyjemy z roku na rok staje się coraz mniejszy. Ale niestety – nie bezpieczniejszy. Na świecie wciąż grasują groźne mafie i gangi, przed którymi respekt czują nie tylko zastraszani zwykli ludzie, ale politycy i policja. Oto 7 najgroźniejszych mafii świata. N’drangheta Kalabryjska N’drangheta jest uznawana za najpotężniejszą organizacją przestępczą Włoch, przyćmiewając słynną mafię sycylijską. N’drangheta swoimi mackami otacza także Kanadę, Australię i Amerykę Południową. Jak na prawdziwą włoską mafię przystało, jej członkowie są w mniejszym lub większym stopniu ze sobą spokrewnieni, często aranżując małżeństwa między sobą. Aż 80% kokainy wprowadzanej do obrotu w Europie przechodzi przez ręce N’dranghety. Roczne obroty mafii kalabryjskiej sięgają ponad 40 mld euro – to aż 3% włoskiego PKB. Mara Salvatrucha Mara Salvatrucha to najokrutniejszy z ponad 1300 gangów działających w Los Angeles. Jest to dzisiaj jedna z najszybciej rozrastających się organizacji przestępczych. Grupa powstała w 1980 r. w dzielnicy Pico Union, jednej z najbiedniejszych LA, początkowo jako ochrona Salwadorczyków. Handel narkotykami, prostytucja i haracze obdarzyły Mara Salvatrucha dużą ilością wrogów. Głównym celem organizacji jest zostanie najpotężniejszym gangiem obu Ameryk, a nawet całego świata. Idąc po trupach do celu, są na to szanse. Zwłaszcza, że Salwadorczycy są znani z ogromnej okrutności. Charakterystyczne dla członków gangu są liczne tatuaże, szczególnie na głowie. Tatuaże na plecach szufladkują członka gangu, bo ukazują czynność, w jakiej się on specjalizuje. Sołncewska Brać Sołncewska Brać, której nazwa pochodzi od jednego z przedmieść Moskwy, jest powszechnie uznawana za największą organizację przestępczą całej Eurazji. Powstała w 1980 r. i istnieje do dziś. W jej szeregach byli utytułowani sportowcy, funkcjonariusze KGB i politycy. Działanie grupy jest oparte na schemacie siatki szpiegowskiej. Członków Sołncewskiej Braci można znaleźć aż w 50 krajach świata, prawdopodobnie także w Polsce. Do obiegu w naszym kraju co roku wprowadza kilka miliardów dolarów. Camorra Camorra jest tajną włoską organizacją przestępczą powstałą w 1820 r. w Neapolu. Grupa dopuszcza się oszustw, zabójstw i rabunków, a w okresie rządów absolutystycznych była wykorzystywana dla celów politycznych. Kolebką Camorry były neapolitańskie więzienia, a jej głównym celem była ochrona członków przed wrogimi gangami. Po opuszczeniu więzień, członkowie mafii – camorristi – przenosili swoje zwyczaje na ulice miasta i okolic. Tworzyli gangi napadające na uczciwych ludzi i ściągające od nich haracze. Organizacja składa się z 30 klanów podzielonych na 30 grup, w skład których wchodzi ponad 100 rodzin i ok. 5000 członków honorowych. Camorra nie ma hierarchicznej struktury, co odróżnia ją od sycylijskiej cosa nostry, gdzie na samym szczycie znajduje się Cupoli. Wielu członków Camorry wyemigrowało do Stanów Zjednoczonych, więc wpływy organizacji sięgają także tam. La Eme La Eme, czyli mafia meksykańska, jest jednym z największych gangów więziennych w Stanach Zjednoczonych. Organizacja powstała w więzieniach kalifornijskich. Tworzą ja głównie skazańcy meksykańskiego pochodzenia z Los Angeles. Mafia prowadzi swoją działalność także poza murami więzienia – ma udział w handlu narkotykami, zabójstwach na zlecenie i zwykłych napadach. La Eme to grupa rasistowska i antymurzyńska, ściśle związana z rasistowską organizacją Aryan Brotherhood. Triady Triady to chińskie organizacje podziemne, które powstały w XVII wieku w celu obalenia mandżurskiej dynastii Quing. W XIX w. zapędy rewolucyjne zostały odsunięte na drugi plan, a rozpoczęła się działalność przestępcza – początkowo przemyt opium. Triady są czasami określane jako jedna organizacja. Znakiem charakterystycznym członków Triady jest tatuaż smoka, symbolizujący mądrość i siłę. Szacuje się, że w Chinach może funkcjonować nawet 5000 grup Triady. Największą i najbardziej poważaną w świecie przestępczym grupą jest Shin-hai, zrzeszająca ponad 10 tys. osób. Yakuza Yakuza to najsłynniejsza i prawdopodobnie wciąż najgroźniejsza organizacja przestępcza na świecie. Jej korzenie sięgają 1600 r., czasów samurajów terroryzujących małe wioski. Miejscowi łączyli się w grupki i odpierali ataki nieprzyjaciół, dając podwaliny przyszłej mafii. Grupa rozrosła się na początku XX w., kiedy to zaczęła schodzić do podziemia. Nazwa yakuza wywodzi się z tradycyjnej japońskiej gry karcianej zwanej hanafuda – jej zwycięzcą jest gracz, który kończy rozgrywkę z kartami w ręku, których ostatnia cyfra sumy była największa. W 1960 r. w Japonii funkcjonowało 5119 grup przestępczych, co stanowi najwyższy wskaźnik w historii przestępczości w tym kraju. Dzisiaj w Japonii działają trzy duże grupy mafii – Sumiyoshi-rengo, Inagawa-kai i Yamaguchi-gumi oraz blisko 20 podgrup. Członkowie Yakuzy mają charakterystyczne tatuaże na całym ciele, najczęściej przedstawiające zwierzęta.
Mafia 4 ma powstawać, a za grę odpowiada Hangar 13, którego szeregi opuścił szef ekipy Hayden Blackman. Najnowsza plotka ujawnia potencjalne miejsce akcji produkcji. Podczas przygody trafimy do Włoch, dokładniej na Sycylię, zaś opowieść rozgrywająca się na przełomie XIX i XX wieku przybliży nam działalność włoskiej mafii. W ostatnich latach książki o polskiej mafii – pruszkowskiej, krakowskiej czy trójmiejskiej – szturmem wdarły się na listy bestsellerów. Emocjonujące i często przekoloryzowane książki o mniej lub bardziej skruszonych gangsterach obojga płci zaprezentowały czytelnikom rodzimy półświatek w całej swojej brudnej i wypełnionej przemocą okazałości. Czy jednak mówiły one samą prawdę? Poniżej znajdziecie kilka propozycji książek o mafii – zarówno polskiej, jak i tej najsłynniejszej, włoskiej – które powinny pomóc Wam odpowiedzieć na to pytanie. Nowy alfabet mafii – Ewa Ornacka, Piotr Pytlakowski „Nowy alfabet mafii” Ewy Ornackiej i Piotra Pytlakowskiego to bardzo rzetelnie napisana książka o polskiej mafii z lat 90. ubiegłego wieku. Znajdziemy w niej zarówno teksty obydwojga autorów dotyczące polskich gangsterów, jak i mnóstwo wywiadów – z samymi gangsterami czy stróżami prawa, którzy starali się walczyć z zorganizowaną przestępczością w tamtych czasach. Książka wypełniona jest ogromną liczbą faktów, które momentami są o wiele bardziej przerażające, niż fabuły niektórych horrorów. Co więcej, znajdziemy w niej nawet indeks osobowy dotyczący polskiej mafii. Pozycja obowiązkowa dla osób poszukujących informacji o polskiej przestępczości zorganizowanej w czasach transformacji. System. Jak mafia zarabia na śmieciach – Bertold Kittel Co płonące wysypiska śmieci mają wspólnego z mafią? Okazuje się, że bardzo dużo. „System” Bertolda Kittela jest reportażem, który nie pozostawia złudzeń: za pożary wysypisk w takim samym stopniu odpowiadają lokalni politycy, jak i polska mafia. Książka Kittela skupia się na wskazaniu luk w prawie, dzięki którym gangsterzy mogą bezkarnie tworzyć własne wysypiska, a następnie, pod przykrywką recyklingu, pozbywać się śmieci w najlepszy dla nich możliwy sposób – paląc je lub zakopując. W reportażu Bertolda Kittela nie znajdziemy opisów pościgów czy strzelanin – to rzetelna reporterska robota, zdecydowanie godna docenienia. Dobre matki – Alex Perry Jeżeli ktoś sądzi, że popularne obecnie książki o mafii, miłości i zakochanych gangsterach mają w sobie chociaż ziano prawdy, to niech przeczyta tę publikację. „Dobre matki” Alexa Perry'ego to wstrząsający reportaż o trzech kobietach, które ryzykując życiem, postanowiły wyrwać się z macek kalabryjskiej ʼndrànghety – obecnie jednej z najpotężniejszych, jeżeli nie najpotężniejszej, organizacji przestępczej na świecie. Problem polega na tym, że ʼndràngheta nie zapomina. I nie wybacza, szczególnie zdrady. A mając bardzo dobre kontakty z władzami, a także innymi organizacjami przestępczymi, ʼndràngheta doskonale pierze brudne pieniądze w zasadzie każdemu, kogo na to stać – jest w stanie dopaść każdego, kto się jej sprzeciwi. I o tym między innymi jest ta książka – równie przerażająca, jak prawdziwa. Wstrząsająca lektura. Krótka historia mafii sycylijskiej – Tomasz Bielecki Fabularne książki o włoskiej mafii – sycylijskiej, kalabryjskiej czy neapolitańskiej – często kreują u czytelników obraz mafii jako organizacji honorowej, w której najważniejsze są odwaga, męstwo i wierność zasadom. „Krótka historia mafii sycylijskiej” Tomasza Bieleckiego odziera z tych złudzeń. To książka, która prezentuje historię mafijnych struktur z perspektywy ich przywódców – ludzi żądnych władzy, ambitnych, którzy aby osiągnąć swoje cele, nie cofali się przed niczym. Nawet przed zdradą. Publikacja Bieleckiego nie jest oczywiście monografią dotyczącą sycylijskiej mafii i nie wyczerpuje tego tematu. Jest raczej doskonałym wprowadzeniem w zagadnienie dla tych osób, które chciałyby wiedzieć coś więcej o świecie znanym z „Ojca chrzestnego”. Fascynują Was wartościowe książki o polskiej i włoskiej mafii? Zapraszamy na Inverso! W powyższym zestawieniu staraliśmy się umieścić książki o mafii, którym daleko do taniej sensacji czy niezdrowej fascynacji zakazanym światem. Na naszej stronie bez większych problemów znajdziecie inne, równie wartościowe pozycje dotyczące tej tematyki. Zapraszamy! Zobacz także: Newsy. 15.12.2019 14:40. Autor: Elwira Szczepańska. Olivia Newton-John i John Travolta w filmie Greace. Olivia Newton-John i John Travolta zaszczycili swoją obecnością wyjątkowe wydarzenie pod hasłem Meet n' Grease Movie Sing-a-long with Danny and Sandy. Na tę okazję aktorzy wybrali stroje jak z kultowego filmu. Temat włoskiej mafii absolutnie mnie fascynuje. Pewnie dlatego, że to, co czytamy o mafii to nie scenariusze sensacyjnych filmów, ale aktualne wydarzenia. Nie potrafię się pogodzić z tym, że tak stary problem jak mafia jest wciąż we Włoszech aktualny. Denerwuje mnie też, że kojarzymy mafię tylko, lub głównie z Włochami, a dotyka ona przecież, w różnej postaci, niemal wszystkie kraje na świecie. Wpis jednak nie będzie o tym. Poprzez słownictwo, które należy znać jeśli chce się czytać lub rozmawiać o mafii, chcę Wam przybliżyć trochę teorii na jej temat. Włosi mówią o le nozioni – podstawowych pojęciach, wyobrażeniu na jakiś temat. Cosa Nostra Tak nazywa się największa mafia pochodząca z Sycylii. Jeden z jej byłych bossów powiedział kiedyś, że słowo mafia to wymysł dziennikarzy, oni nazywają się Cosa Nostra. Organizacja zrodziła się z czegoś prawie dobrego. W XIX wieku działała ona pomagając rolnikom i chroniąc ich przed niesprawiedliwościami ze strony systemu feudalnego i szlachty. L’omertà W zamian za pomoc mafia pobierała oczywiście opłatę oraz oczekiwała milczenia. L’omertà, czyli zmowa milczenia to główne prawo mafijne, za którego złamanie grozi śmierć. Il consenso Pomagając organizacja zaskarbia sobie zaufanie a za zaufaniem idzie zgoda na to, co się dzieje. Pewnie jednym z powodów, dla których mafia istnieje jest przyzwolenie społeczne. Jeden z byłych członków organizacji powiedział, że dopóki ludzie będą zwracać się o pomoc do mafii a nie do Państwa, mafia będzie istnieć. Il pizzo Opłata dla mafii (która jest zwykłym wymuszeniem, szantażem, czyli estorsione) istnieje po dziś dzień i nakładana jest na lokalne przedsiębiorstwa. Opłata, tak jak kiedyś, zapewnia „ochronę”, tylko że przed samą mafią. Żeby skończyć z tym „społecznym przyzwoleniem” i uginaniem się, powstała inicjatywa AddioPizzo zrzeszająca przedsiębiorstwa, które otwarcie deklarują, że są przeciwne pizzo i nie mają zamiaru go płacić. Punciuta To w dialekcie „ukłucie” charakteryzujące rytuał inicjacji, czyli il rito di iniziazione. Taka przysięga krwi. Temat kobiet mafii jest tak samo potężny, jak temat samej mafii. Historie żon, córek, wnuczek i kochanek mafiosów nieodłącznie splatają się z kryminalnymi dziejami organizacji. Są kobiety, które zwróciły się do wymiaru sprawiedliwości by wyjawić zbrodnie ich własnych rodzin ryzykując przy tym życie. Są kobiety, które przypłaciły życiem niewinny romans. Są kobiety, które opiekują się sprawami małżonków odsiadujących wyrok, i są też kobiety, które są prawdziwymi bossami gangów. Jest też wiele kobiet, które straciły synów i przez lata domagają się sprawiedliwości, prowadzą własne śledztwa. Przeczytaj mój wpis Kobiety mafii ’ndrangheta Mafia kalabryjska posiada charakterystyczny rytuał inicjacyjny, ponoć praktykowany po dziś dzień. Kiedyś już wspominałam o pomieszaniu mafii z religią i to jest właśnie ten punkt. Zaczyna się już od rytuałów, podczas których obecne są wizerunki świętych i na świętych przysięga się wierność mafii, a sama ’ndrangheta posiada swoich 10 przykazań. Odniesienia do religii są sposobem manipulacji a język religii zrozumiały dla wszystkich. Ale mafiosi często są zwyczajnie religijni, co znaczy, że byli i są księża, którzy nie tylko dochowują tajemnicy spowiedzi, ale i rozgrzeszają. Cosca Mafijna „rodzina” nazywana jest cosca na Sycylii, w Kalabrii 'ndrina. Mają swoją strukturę z bossem, czyli il capo na szczycie i najmniejszymi członkami na dole. Powiązania mafijne nazywamy le affiliazioni, a członków gli affiliati. Najniżsi affiliati są nazywani i picciotti, a ci pomiędzy, między szefami a picciotti to gli uomini d’onore. Paranza To słówko o wielu znaczeniach, między innymi określa barkę rybacką albo sieć rybacką, którą się ciągnie po dnie morza i w ten sposób wyciąga miks różnych małych rybek. Stąd mamy la frittura di paranza czyli smażoną mieszankę małych rybek. W języku mafijnym (a raczej w języku camorristico czyli neapolitańskiej Camorry) to zespół barek służących do przemytu albo uzbrojona grupa. Ostatnio często się mówi o tak zwanych paranze dei bambini czyli grupach dzieciaków, które tworzą swoje własne cosche, parają się handlem narkotykami czy innymi kryminalnymi aktywnościami. La paranza dei bambini to nie tylko tytuł najnowszej, bardzo wciągającej książki Roberto Saviano, ale i wielu nagłówków gazet. Najnowsze to choćby Paranza dei bambini, arrestati i killer del boss Emmanuele Sibillo czy Guerra di camorra: Napoli divisa fra la paranza dei bambini e i vecchi clan. Un latitante Piosenka Dabiele Silvestri pod tytułem La Paranza znajduje się na albumie o nazwie Il Latitante. Jest to bardzo ważne słowo w mafijnym słowniku i oznacza zbiega, czyli mafioso ukrywającego się przed policją, co najczęściej oznacza lata w odosobnieniu w jakiejś kryjówce albo za granicą. L’ergastolo I latitanti potrafią się ukrywać przez wiele, wiele lat. Na dzień dzisiejszy nadal poszukiwany jest od 1993 jeden z członków Cosy Nostry. A dopiero w 2006 złapano Bernardo Provenzano, który ukrywał się przez ponad 40 lat! Lista poszukiwanych latitanti. Jest skazany na dożywocie czyli l’ergastolo. Un pentito Nieraz to latitanti zmęczeni ukrywaniem się, innym razem gli infami (ci, którzy w haniebny sposób narazili się mafii) ze strachu przed mafią, czy inni mafiosi z chęci zemsty, zgłaszają się pod skrzydła sprawiedliwości. W zamian za ochronę państwa oczywiście muszą opowiedzieć, co wiedzą (współpracują, dlatego nazywamy ich też i collaboratori di giustizia) i to dzięki ich świadectwu zaczęto rozumieć mafię. Falcone i Borsellino To dwie osoby, sędziowie śledczy, uznawani za najważniejsze w historii walki z mafią. Oboje zginęli z rąk mafii, Falcone w tzw. strage di Capaci (masakra w Capaci niedaleko Palermo) a Borsellino pod domem własnej matki w strage di via d’Amelio, czyli masakrze na ulicy d’Amelio. To oni przesłuchali najważniejszych collaboratori i dzięki nim możliwy był il maxiprocesso. Il maxiprocesso To proces, który trwał 8 lat (1986 – 1992), w którym wzięło udział ponad 400 oskarżonych, 200 adwokatów, a jego wynikiem było 19 kar dożywocia i razem ponad dwa tysiące lat więzienia. Zaledwie kilka miesięcy później zostali zamordowani Falcone i Borsellino. L’articolo 41 bis Inaczej carcere duro to wyjątkowo ciężki areszt odbywany w izolacji i z dodatkowymi zaostrzeniami. Jego głównym celem było uniemożliwienie aresztowanym kontakt z przestępcami przebywającymi na wolności (powszechnie wiadomo, że wielu bossów sprawnie zarządza tym, co dzieje się na zewnątrz z więziennej celi). Le infiltrazioni mafiose Infiltracje czyli przenikanie się mafii do innych środowisk to prawdopodobnie słowo klucz do zrozumienia wagi mafii w państwie. Powszechnie wiadomo, że włoska mafia już dawno przeniosła swoją aktywność do bogatej północy – w końcu mafia jest tam, gdzie są pieniądze (zresztą, północ ma też bardzo swoją mafię nazywaną Mala del Brenta). Wiadomo też, że mafia jest też tam, gdzie władza, więc w polityce i w Watykanie. Już Falcone i Borsellino interesowali się powiązaniem mafii z największą wtedy partią polityczną, a po ich śmierci prawdopodobnie został sporządzony tak zwany traktat między Państwem a mafią, który miał zakończyć masakry (w takich okolicznościach powstała też partia Berlusconiego). Więcej o trattativa stato-mafia przeczytacie tutaj. Innym ważnym w tym kontekście słówkiem są gli appalti – to przetargi, które dla mafii są często okazją do sporego zarobku. Na przykład mafia proponuje niską cenę a potem do budowy używa niskiej jakości, albo pochodzących z nielegalnych źródeł, materiałów. Czasem taki przetarg jest okazją do pozbycia się odpadów (gdzie też zarabiają), tak jak w przypadku nowej autostrady w pobliżu Vicenzy. W tym znowu kontekście, mamy termin ecomafia, który odnosi się do mafii, która swoimi działaniami szkodzi środowisku, i która jest, między innymi, powodem dla których niektóre części Włoch nazywamy la terra dei fuochi. Przeczytaj mój wpis Słownik włoskich problemów gdzie tłumaczę termin la terra dei fuochi Aby zgłębić temat: Książki: [highlight color=”yellow”] Lezioni di Mafia, Pietro Grasso, Sperling & Kupfer 2014 [/highlight] Fimmine Ribelli Come le donne salveranno il Paese dalla ’ndrangheta, Lirio Abbate, BUR rizzoli saggi 2014 Księżniczka mafii, Marisa Merico, Amber, 2014 Dire e non dire, I dieci commandamenti della ’ndrangheta nelle parole degli affiliati, Nicola Gratteri, Antonio Nicaso, Mondadori 2012 Mafia a nord-est, Corruzione, riciclaggio, disastri ambientali. La prima inchiesta che mostra che la mafia estiste anche nel profondo Nord, Luana de Francisco, Ugo Dinello, Giampiero Rossi, BUR rizzoli 2015 [highlight color=”yellow”] La pranza dei bambini, Roberto Saviano, Feltrinelli 2016[/highlight] Gomorra, Roberto Saviano, Mondadori 2008 (po polsku) Zero, zero zero, jak kokaina rządzi światem, Roberto Saviano, Sonia Draga, 2014 Malerba, Carmelo Sardo e Giuseppe Grassonelli, Mondadori 2014 Sycylijski mrok, Peter Robb, Wydawnictwo Czarne, 2013 Filmy dokumentalne: Lezioni di Mafia, Pietro Grasso program na Rai Storia (mafia wytłumaczona w odcinkach) Orfani di mafia, Il testimone Mafia nostra – le donne Donne della Ndrangheta La storia della Camorra Subiektywny wybór filmów o mafii lub z mafią w tle: [highlight color=”yellow”] La mafia uccide solo d’estate, Pierfrancesco Diliberto, 2013 [/highlight] La mafia uccide solo d’estate, la serie I cento passi, Marco Tullio Giordana, 2000 [highlight color=”yellow”] Le conseguenze dell’amore, Paolo Sorrentino 2004 [/highlight] Gomorra, Matteo Garrone, 2008 Gomorra, la serie Goodfellas (Chłopcy z ferajny), Martin Scorsese, 1990 Jersey Boys, Clint Eastwood, 2014
Budowa walcowni w Siemianowicach to jedna z trzech głównych inwestycji Grupy Cognor. Kolejne z nich to zakończona już modernizacja stalowni w Gliwicach, dzięki niej zdolności produkcyjne

Wtorek, 20 kwietnia 2004 (11:20) Powiązania między islamskimi grupami terrorystycznymi a camorrą - jedną z włoskich grup przestępczości zorganizowanej – odkryła włoska policja. Gangsterzy i terroryści współpracują przy przemycie broni i handlu narkotykami. Camorra to jedna z głównych włoskich organizacji mafijnych działająca w Neapolu i jego okolicach oraz na całym terytorium Kampanii. Według włoskich prokuratorów, współpraca między mafią a islamskimi ekstremistami mogła się narodzić po przejściu jednego z członków camorry na islam. Mężczyzna w więzieniu zetknął się z muzułmanami, których aresztowano we Włoszech. Antymafijny prokurator nie podał szczegółów współpracy grup przestępczych, zasłaniając się dobrem śledztwa. Powiedział jedynie, że takie powiązania mogą zintensyfikować się po rozszerzeniu Unii Europejskiej.

Jednym z głównych celów organizacji jest promowanie Polski i polskiej szeroko rozumianej kultury, sztuki, tradycji, kreowanie pozytywnego wizerunku Polaka, integracja środowisk polonijnych poprzez organizację różnego rodzaju imprez polonijnych oraz innych inicjatyw, które służą wyżej wymienionym celom. Z definicji, Kamorra (włos. camorra) jest tajnym stowarzyszeniem przestępczym, założonym w regionie włoskiej Kampanii, mającym za swój ośrodek władzy Neapol. W rzeczywistości jednak zjawisko kamorry jest dużo bardziej skomplikowane i zawiłe. Ta przestępcza organizacja jest stowarzyszeniem starszym nawet od sycylijskiej cosa nostry. Oficjalnie została utworzona w 1820 roku w królestwie Neapolu, jednak jej początki datuje się nawet na XVII wiek. W odróżnieniu od sycylijskiej mafii, jej struktura nie jest pionowa a raczej horyzontalna, co sprzyja częstym tarciom i wojnom między klanami. Jej nazwa pochodzi od połączenia słów capo czyli szef oraz morra, ulicznej gry hazardowej, która polega na otwieraniu i zamykaniu dłoni i odgadywaniu przez przeciwnika ile palców było wyciągniętych. Kamorra, pierwszy raz poważnie zaznaczyła swoją obecność w czasach politycznego chaosu we Włoszech, przypadającego na lata 1799-1815. Pierwszy oficjalny zapis dotyczący kamorry, pochodzi z 1820 r. W policyjnym komunikacie opisano przebieg spotkania kamorystów. 20 lat później pojawiły się kolejne dokumenty opisujące rytuały inicjacyjne tej organizacji i informacje o jej zorganizowanej strukturze. fot. proces Cuocolo, pierwszy duży proces przeciwko kamorystom Kiedy w 1848 roku, doszło do nieudanej rewolucji prowadzonej przez liberałów, zwrócili się oni o pomoc do kamorystów. Opłacono ich aby stali się przywódcami lokalnej biedoty i pomogli liberałom w obaleniu króla. Jednego z przywódców kamorry mianowano nawet szefem straży miejskiej. W 1869 na głównego szefa kamorry, wybrano Francesco Capuccio a organizacja zaczęła przenikać w struktury administracji i służb mundurowych. Już od zjednoczenia Włoch w 1861 roku, rozpoczęto walkę z kamorrą a w 1882 r. przeprowadzono serię aresztowań, członków tego stowarzyszenia. W 1901 roku, policja opublikowała raport w, którym można przeczytać, że kamorra podzielona jest na dwa poziomy. Tzw. wysoka kamorra, działała na szczeblach administracji, zajmując się korupcją i płatnym patronatem. Zlecała także zadania tej właściwej, tzw. niskiej kamorze, która zajmowała się przestępstwami w biednych regionach. fot. Członkowie kamorry w Nowym Jorku Na początku XX-wieku wielu kamorystów wyemigrowało do Stanów Zjednoczonych. Działali oni wówczas, głównie w rejonie Nowego Orleanu, tocząc wojny z Sycylijczykami. Kamoryści przegrali i około 1916 roku rozproszyli się po włosko-amerykańskich rodzinach mafijnych. Na włoskiej ziemi, potężny cios w organizację, wymierzył kapitan karabinierów Carlo Fabronii. Podczas procesu trwającego od 1911 do 1912 doprowadził do skazania 27- głównych szefów kamorry, na łączną karę 354 lat. Enrico Alfano uważany za najważniejszego z bossów, został skazany na 30 lat. Kamorra jako stowarzyszenie przestępcze, nigdy nie była scentralizowaną organizacją. Od zawsze była konfederacją, luźno powiązanych grup czy klanów, mających więzy rodzinne. Każdy z klanów działa niezależnie, prowadząc własne interesy w danym regionie. Istnieje jednak między nimi minimalna koordynacja, mająca na celu ustalenie ogólnego kierunku działania czy też sprzymierzenia się na czas konfliktów ze wspólnym wrogiem. fot. Enrico Alfano (w środku) Jednak w rezultacie braku głównego szefa, mającego ostateczny głos, oraz próby wchodzenia na tereny innych klanów, między kamorystami dochodzi regularnie do napięć, potyczek i krwawych wojen. W latach 70 i 80, jeden z najpotężniejszych bossów, Rafaele Cutollo, postanowił zorganizować kamorrę na wzór mafii sycylijskiej, tworząc tzw. nową camorrę i nadając jej strukturę piramidalną. Plan się jednak nie powiódł a wewnętrzne konflikty jeszcze się powiększyły. Pod koniec lat 80 ustalono, że na terenie Neapolu i okolic działają 32 klany. Dziś klanów jest już 111 a ich szeregi zasila ok. 6700 członków. W 2017 roku opublikowano nawet mapę kamorry, informującą w jakim miejscu działa dany klan. Członkowie należący do tej organizacji, nie używają jednak nigdy określenia camorra. Swój przestępczy syndykat nazywają „il sistema”, czyli systemem. Liczebność członków tej organizacji, przytłacza mafię sycylijską czy kalabryjską ‘ndranghetę. Kamorra działa również poza terenem Włoch. Min. w Niemczech, Hiszpanii, Holandii , Francji, Rumunii a także w Ameryce południowej, stanach zjednoczonych a nawet w afrykańskim Maroku. Obecnie wchodzi w sojusze z mafią albańską i gangami nigeryjskimi. W 2004 i 2005 doszło do krwawej wojny między klanem Di Lauro i tzw. Secesjonistami z Secondigliano. Konflikt ten media nazwały „sporem o Scampię” . W jego wyniku na ulicach Neapolu śmierć poniosło 100 osób. W 2006 roku, doszło do kolejnego starcia między klanami Neapolu, co kosztowało życie 12 osób w ciągu 10 dni. W kolejnym roku wysłano na ulicę miasta ponad 1000 dodatkowych policjantów i karabinierów. Zabieg ten jednak na nie wiele się zdał – tego samego roku na ulicach zamordowano 120 osób. fot. Scampia, słynne mrówkownice, Kamorra na potężną skalę przeniknęła do struktur administracyjnych w regionie Kampanii. Dochodzi do częstych patologii, gdzie kandydaci na stanowiska urzędnicze, sami zgłaszają się do kamorystów z prośbą o wsparcie. Wiedząc, że mafiosi mając władzę w danych rejonach, oferują im w przyszłości swoje usługi, w zamian za pomoc w wygraniu wyborów. Kamorra największe zyski czerpie z handlu narkotykami i fikcyjnej utylizacji śmieci. Od połowy lat 90 praktycznie posiadła monopol dla rynku wywozu śmieci w regionie Kampanii. Odbiera od różnych podmiotów, chemikalia i toksyczne odpady po bardzo atrakcyjnych cenach. Śmieci, „na papierze” zostają prawidłowo zutylizowane, jednak rzeczywistości trafiają do dołów wykopanych pod miastem. Kamoryści nie mają sentymentów, bezwzględnie trując swoich krajan. Nielegalne składowiska odpadów przyczyniły się do zniszczenia niezliczonych plantacji roślin i wymierania zwierząt hodowlanych. Od niemal 20 lat w Neapolu wprowadzony jest stan wyjątkowy, ze względu na ilość odpadów wyrzucanych na ulice miasta. W 2013 roku doszło do potężnej manifestacji mieszkańców, przeciwko udziale kamorry w wywozie śmieci. Według szacunków w ciągu 20 lat, do ziemi trafiło 10 mln ton toksycznych odpadów. Poziom zachorowań na nowotwory spowodowanych zanieczyszczeniem wzrósł przez ten czas o 47 %. Walka z kamorrą w regionie Kampanii jest niezwykle trudna. Po pierwsze utrudnią ją urzędnicy, biznesmeni a nawet politycy powiązani z tą organizacją. Po drugie sami mieszkańcy, zastraszani od dziesiątek lat, boją się współpracować z władzami, przez co poszkodowani nie zgłaszają się na policję. Największą bronią w walce z kamorystami są tzw. Pentiti, czyli skruszeni mafiosi, którzy za darowanie win, przekazują całą wiedzę organom ścigania. W 1998 roku aresztowano Francesco Schiavone ps. Sandokan, uważanego za czołową postać kamorry. Otrzymał wyrok wielokrotnego dożywocia. W 2004 roku, w Polsce, został aresztowany jego bratanek o tym samym imieniu i nazwisku, noszący pseudonim Ciciarello. Aresztowany w Krośnie Schiavone, należał do ścisłego kierownictwa klanu Casalesi. Jego również skazano go na dożywocie. W 2008 zatrzymano kolejnych, ważnych członków tej organizacji i zajęto majątek wartości 100 mln. euro. W 2011 wpadł Michelle Zagaria, ukrywający się od 16 lat, starszy członek klanu Casalesi. Znaleziono go w specjalnie przygotowanym bunkrze, znajdującym się w pobliżu Neapolu. Trzy lata później wpadł boss klanu, Mario Riccio, a wraz z nim 29 mafiosów. fot. Michele Zagaria, włoska policja Niestety wygląda na to, że odcinane kamorze ramiona, bezustannie odrastają. Mimo, że większość historycznych przywódców tej organizacji, odsiaduje wieloletnie wyroki w więzieniach o zaostrzonym rygorze, młodsi kamoryści doskonale radzą sobie bez nich. W nagłośnieniu problemu kamorry, w nieoceniony sposób, pomógł dziennikarz śledczy Roberto Saviano. Jego książka z 2006 roku – „Gomorra, podróż po imperium kamorry”, wywołała praktycznie trzęsienie ziemi. Autor, który zdradził mechanizmy działania neapolitańskiej mafii, od dnia premiery książki żyje pod policyjną ochroną, z wyrokiem śmierci wydanym na niego przez kamorrę. fot. Gomorra, materiały prasowe Na podstawie książki, w 2008 roku powstał film o tym samym tytule a w 2014 wyemitowano pierwszy sezon serialu Gomorra, który trwa do dziś. Saviano jest jednym ze scenarzystów serialu zbierającego doskonałe recenzje. Jedną z najczęściej wymienianych zalet Gomorry, jest brak pozytywnych bohaterów. Twórcy pokazują prawdziwy świat neapolitańskiej mafii, pozbawiony litości i skrupułów. Nie ma postaci dobrych i złych. Wszystkie są złe i kończą albo na cmentarzu albo w więzieniu, z długoletnim wyrokiem, bez znaczenia jak bardzo daną postać uwielbiają widzowie. fnFo.
  • 4zl94g471z.pages.dev/284
  • 4zl94g471z.pages.dev/335
  • 4zl94g471z.pages.dev/6
  • 4zl94g471z.pages.dev/152
  • 4zl94g471z.pages.dev/153
  • 4zl94g471z.pages.dev/224
  • 4zl94g471z.pages.dev/180
  • 4zl94g471z.pages.dev/215
  • 4zl94g471z.pages.dev/369

    • jedna z głównych organizacji włoskiej mafii